สมัยก่อนตอนผมเด็กๆช่วงที่เรียนหนังสืออยู่ชั้นป.ว.ช.มีโอกาสแวะเวียนมาย่านพาหุรัด เยาวราช บ้านหม้อ ปากคลองตลาด อยู่บ่อยครั้ง ขณะนั้นบ้านผมอยู่แถวถนนเอกชัย ฝั่งธนบุรี แต่มีโอกาสข้ามฝั่งมาเที่ยวย่านนี้อยู่บ่อยครั้ง ซึ่งสถานที่ต่างๆเหล่านี้สามารถเดินเท้าถึงกันหมด และหากรู้จักตรอกซอกซอยด้วยแล้ว ก็ยิ่งสะดวกในการเดินลัดซอยนู้นไปทะลุออกซอยนี้ไม่ต้องเดินอ้อมถนนให้เมื่อยขาครับ 
ถ้าจะบอกว่าย่านพาหุรัดกับผมมันมีความพูกพันอะไรบางอย่างทางใจก็คงจะไม่ผิด เพราะขนาดมาปักหลักแถวชานเมืองกรุงเทพฯแถวรังสิต ก็ยังนั่งรถลงเรือโหนรถไฟมาเยือนถิ่นพาหุรัดอยู่บ่อยๆ อาจจะเป็นเพราะส่วนตัวชอบบรรยากาศการค้าการขาย วัฒนธรรมที่หลากหลายของผู้คนย่านนี้ เวลาได้เห็นมองทางนู้นที ทางนี้ทีมันเพลินตาไปหมด แถมยังมีของกินอร่อยๆให้เราได้เลือกกินอย่างหลากหลายด้วยนะ
นอกจากนี้ พาหุรัดยังเป็นตลาดผ้เก่าแก่ มีสินค้าให้เลือกอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็นผ้าตัดชนิดต่างๆ อุปกรณ์ตัดเย็บเสื้อผ้าสำเร็จรูปทั้งแฟชั่น และท้องถิ่นของชาติต่างๆ อาทิ ชุดไทย จีน แขก และอื่นๆอีกมากมายหลายเชื้อชาติจริงๆ ซึ่งในย่านนี้ก็มีห้างดิโอลด์สยามพลาซ่าสามารถมาเดินชิวๆเพลินๆได้ ห้างอินเดีย เอ็มโพเรียม และห้างไชน่า เวิลด์ สมัยก่อนเป็นห้างเซ็นทรัลวังบูรพา ผมทันนะสมัยเด็กๆมาเดินอยู่บ่อยๆ ใกล้ๆกันก็มีวัดซิกข์แห่งแรกของไทย คือวัดคุรุดวาราศรีคุรุสิงห์สภาอีกด้วย
ล่าสุดผมมีโอกาสมา "ตะลอนตามอำเภอใจ" เยือนถิ่นพาหุรัด ชนิดเดินทะลุทะลวงอีกครั้ง ระหว่างเดินมาตามตรอกหลังห้างอินเดียเอ็มโพเรียม ก็มองไปเห็นร้านขายอาหารริมทางเดิน มีผู้ชายต่างชาติก้มๆเงยๆกินอาหารกันอย่างออกรสชาติ แถมมีป้ายเขียนบอกว่าก๋วยเตี๋ยวพม่า เป็นภาษาไทย ส่วนตัวอักษรภาษาอื่นๆ อ่านไม่ออกจริงๆน่ะแต่ไม่เป็นไรแค่นี้ก็ทำให้ผมสะดุดหยุดนิ่งหน้าร้านแล้วละ พอได้
เก้าอี้นั่งจะรอช้าอยู่ใย แม่ค้ามองหน้านิดนึง คนข้างผมที่นั่งกินอยู่ก่อนแล้ว แหมๆสีสันน่ากินดีน่ะ ผมเลยบอกแม่ค้าว่าเอาเหมือนคนข้างๆนี่ละ แม่ค้าอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลงมือทำก้วยเตี๋ยวให้ผม
สักพักนึงแม่ค้ายกก๋วยเตี๋ยวมาให้ คล้ายๆเส้นเล็กแห้งที่เคยกินอยู่ประจำ แต่แตกต่างกันคงจะเป็นเครื่องปรุงเฉพาะถิ่นไม่มีลูกชิ้นนะ อยากกินเผ็ดก็มีเครื่องปรุงคล้ายๆน้ำพริกเผาใส่เข้าไปสิ มีผงชูรสเป็นกระปุ๊กตั้งไว้ให้ใส่ไม่อั้น สำหรับคนชอบ แหมๆทีแรกเข้าใจว่าน้ำตาล หลังจากปรุงเสร็จจัดการก๋วยเตี๋ยวพม่าเสียหมดจาน อร่อยดีเหมือนกัน สงนราคาก็ 40 บาท วันหน้าถ้ามี
ช่วงสุดท้ายของ "ตะลอนตามอำเภอใจ" ก่อนจะมาเป็นย่านพาหุรัดจนถึงทุกวันนี้ ว่ากันว่าในสมัยกรุงธนบุรี เรียกว่าบ้านญวนหรือถนนบ้านญวน เพราะพระเจ้ากรุงธนบุรีพระราชทานที่ให้ชาวญวนที่อพยพมาตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่ จนกระทั่งสร้างถนนพาหุรัดแล้วจึงเปลี่ยนชื่อมาเรียกว่าพาหุรัดตามชื่อถนน เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกผมคงต้องโบกมือลาย่านพาหุรัดไปก่อนว่างๆจะกลับมาเยือนใหม่ก็
แล้วกัน...!!!
"นายตะลอน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น